W ofercie księgarni Amazon znajduje się ponad 70 tys. książek ze „szczęściem” w tytule. Z tego aż 12 tys. w dedykowanym mu dziale „Szczęście – samopomoc”.

Nasz świat oszalał i zaleca wszystkim, aby byli szczęśliwi. Tylko co świat przez to rozumie?

Dla świata słowo to oznacza przyjemność- hedonistyczną przyjemność. Hedonista to ktoś kto żyje po to, aby było mu miło i dobrze,  starając się przy tym uniknąć trudności i niewygody. On chce, aby sprawy toczyły się gładko, bez kłopotów, zaangażowania z jego strony i wysiłku. A współczesność na to jak na lato i oferuje całą masę prostych, szybkich, bezbolesnych, sprawdzonych, rekomendowanych, certyfikowanych rad, środków, narzędzi, które mają pomóc osiągnąć przyjemność. Tego typu poradniki sprzedają się jak świeże bułeczki.

Jak tylko jesteśmy smutni, przygnębieni zaczynamy zastanawiać się, co by tu zrobić, aby poprawić nastój. Ogromna rzesza marketingowców każdego dnia zastanawia się jak przekonać nas, żebyśmy ulegli złudzeniu posiadania radości w wyniku zakupu czegoś. Hedonista szuka prostych, sprawdzonych rozwiązań i w nie wierzy. Utożsamia wysiłek i trudności z niepotrzebnym błędem oprogramowania ludzkiej psychiki. On jest przekonany, że można przeżyć życie koncentrując się na szklance do połowy pełnej i tą drugą częścią szklanki w ogóle nie zamierza się zajmować. No i dlaczego ma być w błędzie skoro większość cytatów motywacyjnych twierdzi, że ma rację. A większość poradników rozwoju osobistego brzmi podobnie: jak w 7 kroków osiągnąć…., po co się męczyć- możesz to zrobić łatwo i przyjemnie, pstryk i zmiana. Ich język podpowiada wybierz drogę, w której się nie napracujesz, bo po co, możesz osiągnąć szczęście nie wysilając się.

Dlaczego jest to fasfoodowa psychologia i fasfoodowe rady o szczęściu?

O naszej kulturze mówi się, że jest zajęta obsesją przyjemności- szybkie i proste rozwiązania naszego wspaniałego świata nie mają na względzie przyszłych korzyści i ignorują naszą potrzebę sensu życia. Czyli odpowiedzi na najważniejsze pytanie: po co ja żyję na tym świecie?

Konsumowanie przyjemności pozwala nam na chwilę odczuć dużo pozytywnych emocji, ale wywołuje potrzebę jej zwiększania. Wraz z upływem czasu atrakcyjność nowych produktów jest mniejsza, jednak ludzie nadal będą wciągać się w ten pościg. Proces ten w psychologii nazywa się hedonistycznym młynem- musisz sobie zwiększać dawkę, konsumując więcej i więcej. Z roku na rok potrzebujemy ich coraz więcej  albo stare przedmioty już nie powodują przyjemności.

To dlatego zakupy sprawiają nam przyjemność, ale działają tylko na chwilę. Nowa rzecz, którą kupujesz, żeby poprawić sobie nastrój- poprawia go, ale wyrabia też nawyk. Nawyk- zmorę wciągający Cię w działanie typu- jest mi źle- nagrodą jest- zakup nowej rzeczy. Cieszę się tym, ale z czasem coraz mniej, więc muszę kupować więcej. Przy czym nie jest ważne czy kupujesz nową torebkę czy nowy samochód. Fastfoody zaspokajają głód i na krótko są ok, ale nie dają naszemu ciału cennych składników, bez których jest ono zdrowe. Fastfoodowe szczęście też jest ok, ale oddala nas od tego czego naprawdę potrzebujemy do szczęścia.

Fastfoodowe szczęście daje kopa, ale na chwilę, a potem i tak trzeba się zmierzyć z tym co trudne i przed czym w ten fastfood uciekamy.

Fastfoodowe szczęście jest dobre, kiedy potrzebujesz kopa jako trampoliny do zajmowania się ważnymi rzeczami. Fastfoodowe szczęście nie da Ci Twojej osobistej energii, którą w sobie masz, nie da Ci Twojej osobistej radości, którą w sobie masz i zabierze Ci Twoją osobistą charyzmę.

Fastfoodowe szczęście jest udawaniem szczęścia i myleniem chwilowej przyjemności z wielkim szczęściem, które w Tobie jest i pozwala Ci góry przenosić.